رسانه ها و چالش های نو در افغانستان ( بخش نخست)



در نوشتار زیر که کار گروهی نویسندگان وبنوشت رسانه است به چالش هایی که در مسیر رسانه های افغانستان از آغاز تا کنون وجود داشته پرداخته میشود. در بخش اول به رخداد های قبل از تشکیل حکومت موقت حامد کرزی میپردازیم .دوستان گرامی میتوانند نظرات اصلاحی خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارند.
اگر بخواهیم از رسانه و چالش های روبروی آنها در افغانستان صحبت کنیم ، نمیتوانیم خیلی به عقب بر گردیم چون در گذشته، تمام رسانه هایی که در کشور موجود بود یا دولتی بودند و یا به نوعی وابسته به دولت .
رادیو تلویزیون دولتی افغانستان در هر دوره مطابق با سیاست حکومت وقت عمل میکرد این به این معنی است که در ظاهر مخالفی نداشت اما در کل در هر دوره کارکنان رسانه ی دولتی افغانستان ناچار از پیروی از اوامر دولت های وقت بودند.
تلویزیون افغانستان در دوره زمامداری محمد داوود خان تاسیس شد. تلویزیون افغانستان از همان ابتدای تاسیس رنگی بود.

این تلویزیون در زمان حاکمیت رژیم های متمایل به کمونیزم در خدمت اهداف زمامداران وقت بود. سابقه ی نشر سریال های خارجی در افغانستان به همان سالهای اولیه ورود آن به افغانستان بر میگردد. در آن دوره سریال هایی نظیر سریال های اختاپوت (ایتالیایی ) ، سریال اشک و لبخند (ترکی ) ، مرزا غالب (هندی )، در جستجوی کاپیتان گران و ویدوک (فرانسوی ) توانست علاقه مندان خاص خود را جلب نماید .

در زمان حکومت مجاهدین بر اثر جدا شدن بیشتر افراد متخصص از تلویزیون ملی و مهاجرت آنان به خارج از افغانستان و همچنین سیاست آن دوره مجاهدین این تلویزیون چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی در سطح بسیار پائین نشراتی قرار داشت.

در دوران حاکمیت طالبان اما دیگر چیزی بنام تلویزیون وجود نداشت.طالبان تلویزیون ها را شکستند و بر دار زدند.به جرئت میتوان دوره طالبان را یکی از سخت ترین دوره های رسانه ها در افغانستان معاصر دانست.

پیدایش رسانه های مستقل در افغانستان بعد از بوجود آمدن اداره موقت در سال 1381 خورشیدی مساعد شد.

این دقیقا زمانی بود که مردم مدت پنج سال از دیدن تلویزیون و گوش دادن به موسیقی توسط قانون سختگیرانه طالبان محروم بوده و خبر ها و مطالب روز را از رسانه های شنیداری جهان بدست میاوردند .