آزادی بیان

آزادی بیان از نوع افغانی " آزاد بیان نکن ! "

نستوه نادری، فرزند شاعر گرانقدر افغانستان آقای پرتو نادری ، مجریی ادیب و توانمند است که بعد از فعالیت های زیادی در تلویزیون های آینه و طلوع ، جذب تلویزیون نورین گشت.
وی در نورین با اجرا و تهیه کننده گی برنامه ای به نام سلام سرزمین من که با عینکی انتقادی نسبت به همه مسائل مینگریست در کمترین زمان ممکن توانست برنامه اش را تا سطح یکی از برنامه های پر مخاطب تلویزیون های افغانستان مطرح نماید.
این مجری توانمند، همواره با احساسات ملی خویش سعی داشت که مطالب را با نگاهی منتقدانه سبک و سنگین کرده و در چشم مسولین دولتی فرو نماید.

تا اینکه عصر روز چهارشنبه بی پروایی وی در انتقاد هایش دلیلی گشت تا پولیس ملی افغانستان در یک حرکت غافلگیرانه، دد منشانه و نشات گرفته از فرهنگ بربریت قرون وسطی به زور وارد تلویزیون شده و وی را با ضرب و شتم مورد بازداشت قرار دهند.
هر چند که بازداشت آقای نادری به بیش از دو ساعت طول نکشید و با رایزنی های مسولین دولتی و نهادهای مدنی پایان یافت اما این حرکت نیروهای پولیس لکه ای سیاه دیگری را بر پرونده پر از تاریکی ها و ناامیدی های وزارت داخله افزود.

این اولین باری نیست که دشمنان آزادی بیان با پوتین هایشان مجریان آزادی بیان را له می کنند و حتما آخرین مرتبه نیز نخواهد بود، نهاد های مدنی و اتحادیه های صنفی نیز هر بار تنها به یک اعتراضیه یا یک بیانیه اکتفا کرده و مسئله پس از اندک زمانی به باد فراموشی سپرده می شود.
نهاد های امنیتی نیز برای حفظ آبروی نداشته ای خود سر و صدایی را بر تریبون های خود جاری ساخته تا آب ها از آسیاب بیافتد سپس تمثیلی از ضرب المثل " همان خرک در همان درک " ادامه میابد .
اما نباید از یاد برد که آقای نادری نیز در برخی موارد نسبت به وضعیت فعلی افغانستان سرعت انتقاد هایش از حد مجاز افغانی می گذشت، غافل از اینکه افغانستان سرزمینی است که برخی از مسولین آن ظرفیت و تحمل انتقاد را نداشته و سریعا در صدد انتقام می برآیند.
با تمام این تفاسیر و تعاریف تکراری که هم گوش مسولین از آن پر است هم صفحات مختلف رسانه ها، تفاوت میان آزادی بیان واقعی تا آزادی بیان در افغانستان را اینگونه بیان کنیم بهتر است .
میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است